W wieku trzech lat Basia zaczęła uczęszczać do przedszkola dla dzieci z zezem i niedowidzeniem, gdzie początkowo przebywała pod nadzorem matki, a później jednej z pracownic. Oprócz zajęć w przedszkolu Basia uczęszczała na zajęcia logopedyczne i psychologiczne.      Na czas rehabilitacji metodą Domana, która praktycznie wyklucza inne metody terapii, zaprzestała uczęszczania do przedszkola, do którego wróciła po dwóch latach ze względu na potrzebę zapewnienia warunków do rozwoju społecznego w gronie rówieśników.      Z powodu opóźnienia w rozwoju psycho-ruchowym i mowy, odroczono obowiązek szkolny o jeden rok, a po przeprowadzeniu badań w Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej przyznano nauczanie indywidualne i skierowano Basię do Szkoły Specjalnej.      Naszym marzeniem było, aby córka uczęszczała do szkoły masowej z dziećmi pełnosprawnymi.      To, co wydawało się niemożliwe, stało się faktem 1 czerwca 1997 roku, gdy Basia została przyjęta do masowej szkoły podstawowej w Legnicy, gdzie w trybie indywidualnym nauczana była według programu szkoły specjalnej i uczestniczyła w wybranych lekcjach z młodzieżą pełnosprawną. W Szkole Podstawowej Z koleżankami w klasie Wigilia      Basia została całkowicie zakceptowana przez klasę, miała przyjaciół, którzy w razie potrzeby świadczyli jej pomoc, i z którymi utrzymywała kontakty pozaszkolne. Z niektórymi z nich utrzymuje kontakty do dnia dzisiejszego. Przez okres pobytu w szkole podstawowej uczyniła postępy w mowie, czytaniu, pisaniu i liczeniu. Jest pogodną i mimo bardzo znacznych ograniczeń mowy kontaktową i towarzyską osobą.      Po zakończeniu nauki w Szkole Podstawowej, uczęszczała do Gimnazjum nr 9 w Zespole Szkół Integracyjnych w Legnicy, gdzie była nauczana na tych samych zasadach, co w Szkole Podstawowej. W Gimnazjum Pasowanie na gimnazjalistę      Na gimnazjalnym etapie edukacji kończą się jednak możliwości edukacji ogólnej młodzieży z upośledzeniem umysłowym (Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu Dziennik Ustaw z 25.02. 2002, nr 15, poz. 142, załącznik nr 9)      Po ukończeniu gimnazjum Basia uczęszczała do Szkoły Przysposabiającej do Pracy w Zespole Placówek Specjalnych w Legnicy.      Program nauki w tej placówce praktycznie nie zawierał nauczania ogólnego.      W chwili obecnej Basia pozostaje w domu, ponieważ nie istnieją już formy dalszej nauki osób z deficytem intelektualnym w stopniu znacznym.      Córka przez wszystkie lata pobytu w szkole czyniła wolne, ale ciągłe postępy w rozwoju mowy, umiejętności czytania, pisania i liczenia.      Zaprzestanie nauczania nieuchronnie spowoduje regres i zanik dotychczas nabytych umiejętności.      Dlatego też dalszą naukę Basi musimy zorganizować i sfinansować we własnym zakresie.      W przyszłości planujemy zorganizowanie jej nauczania na odległość, przez Internet.